Het is hoopgevend, als het gaat over deflatie dan zien we een opening om biflatie volwaardig te laten doorstromen tot het collectieve debat. Euforie slaat om in absolute wanhoop wanneer we geconfronteerd worden met kapitale denkfouten, het is alsof we een deur openen en er onmiddellijk terug een groot slot op hangen, helaas. In dit artikel een les om nooit te vergeten, laat ons hier aub komaf mee maken. Dat biflatie – voor velen nog ongekende materie – een hoopgevend alternatief is, staat buiten kijf. Vandaag zijn we getuige dat steeds meer berichten in de richting wijzen van deflatie, het is de voorbode van een transformatieproces zonder weerga, niets dan goed nieuws. Echter, als we courante berichtgeving volgen dan blijkt er een meerderheidsgedachte te bestaan die berust op een ‘kapitale denkfout’. Deflatie wil eenvoudig zeggen dat alle prijzen dalen, net zoals het loon deze trend volgt. De stelling is dat deflatie onhoudbaar is aangezien af te betalen schulden een steeds groter deel van het loon zullen uitmaken. Het mag u misschien verbazen dat een dergelijke stelling economisch onwaar is. De argumentatie hiervoor is nochtans verbluffend eenvoudig, dit is belangrijk.
Kapitale denkfout
Gelukkig hebben we geen ‘raketwetenschap’ nodig om deze foutieve aanname te doorzien, een vereenvoudigd schema volstaat ruimschoots. Principieel eenvoudig, als alle prijzen dalen dan geldt dat evenzeer voor het object waarvoor een lening werd afgesloten, dit wil zeggen dat de schuld dezelfde trend volgt en de lening aan een correctie onderhevig is. In het andere geval wordt het appelen met peren vergelijken waardoor nog meer ‘schizofrene turbulentie’ ontstaat. We hoeven het echt niet moeilijker te maken dan het is.
In dit schema drie voorbeelden, het eerste weerspiegelt een stabiele economie, het loon bedraagt 1000 en de aflossing 10%. Bij inflatie stijgt het loon alsook de aflossing die onderhevig is aan een correctiefactor, het aandeel blijft 10%. Analoog geldt bij deflatie dezelfde methodiek, het loon en de aflossing dalen overeenkomstig, het aandeel blijft derhalve 10%. Om deze reden kunnen we zonder probleem stellen dat de aanname een ‘kapitale denkfout’ betreft, het betekent dat we een blokkade opwerpen voor het doorbraakproces dat zich – willens nillens – maatschappelijk op gang trekt.
Het redelijke evenwicht
Een economie streeft steeds naar een evenwicht, met biflatie kunnen we dit proces bespoedigen door inflatie en deflatie simultaan in rekening te brengen. Het monetaire beleid is dan ook waar de focus op ligt in deze woelige tijden, een proces waarin de menselijke keuze bepalend is en derhalve niet een of andere onwrikbare natuurwet. Onze alertheid en bezorgdheid wordt aangescherpt wanneer dergelijke ‘kapitale denkfouten’ dit hoopgevende herstelproces blokkeren. En dat is iets wat ons allen aanbelangt, niet gedreven vanuit dictatoriale behoeften dan wel omwille van de zwaarwichtigheid van deze economische platitude. Het voorbeeld staat op zich, het wel/niet doorzien van deze denkfout betekent een wereld van verschil. Het is zo de uitspraak luidt, het zit in kleine dingen, letterlijk.
Minieme fluctuatie
Biflatie is veel meer dan rasters en getallen, het is een methode die ingebed ligt in nobel wetenschappelijk studiewerk. Als we het hebben over ‘kleine dingen’ dan heeft dat een niet te onderschatten betekenis, dit leiden we af uit wat systeemwetenschappers ons berichten. Ook deze ‘kapitale denkfout’ kan hiertoe gerekend worden, het is een ‘attractor’ die een proces in deze of gene richting doet omslaan. Naar welke kant kan slechts suggestief naar verwezen worden, elke keuze kent haar neveneffecten en het vraagt onze continue alertheid om het redelijke evenwicht te bewaren. Kennisdeling is een eerste stap waarna de menselijke keuze doorslaggevend zal zijn, een kwestie van besluitvorming. Binnen het besluitvormingsproces speelt het element van beperkte rationaliteit een cruciale rol, dit wil zeggen dat we niet over alle informatie beschikken om tot een besluit te komen. In dit geval wordt het nog anders, als kapitale denkfouten dit proces beïnvloeden dan wordt het koffiedik kijken naar het resultaat, een resultaat dat maatschappelijk zeer pijnlijk kan worden.
Another brick in the wall
Biflatie betekent sociale innovatie en dat is in grote mate ‘creatieve destructie’, het is verandering in de goede zin van het woord. Verandering wordt niet steeds met open armen ontvangen, dat is gekend. Het verhaal wordt totaal anders wanneer we verschillenanalyses opmaken, dit is waartoe we uitnodigen op basis van dit artikel. Het doorzien van deze kapitale denkfout is ‘just another brick in the wall’ die we wegnemen opdat het herstelproces vlotter doorgang kan krijgen. Zoals altijd zijn de meningen verdeeld, kapitale denkfouten zijn echter van een kwalitatief andere orde. Kapitale denkfouten gaan over inkonsekwenties in het denken en dat is een heel andere kwestie.
https://biflatie.nl/artikelen/inflatie- ... -vergeten/