We lezen het in de boekjes ‘it’s all in the mind’, te pas en te onpas gebruiken we deze uitspraak en dat alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Het is als ‘hokjesdenken’ waarvan we menen dat het geen goede zaak is. Maar stel dat we dit advies andersom stellen, zouden we er dan ook iets van kunnen leren? Biflatie beroept zich op een EN/EN perspectief, het impliceert sowieso een andere denkwijze om er een goed begrip over te kunnen vormen. In dit topic wordt het wikken en wegen, omdenken en doordenken. Voor wie het de interesse geniet. Als gevolg van (zelf)onderzoek kunnen we een ‘kompas’ aanreiken, dit is een soort van wegenkaart die we – wanneer dat gepast is – kunnen aanvullen, verdiepen en zelfs totaal verwerpen naargelang we vorderen. Het ‘kompas’ is een vereenvoudigd model waarbinnen elk aspect intrinsieke waarde kent, een waarde die kan gekoppeld worden aan een doelstelling, goedschiks, kwaadschiks. Biflatie is een conflictoverstijgend en derhalve vreedzaam alternatief, ons ‘kompas’ bij aanvang in een beeld gevangen. In dit topic trachten we een basis te leggen voor een progressief debat, niet slechts om de woorden maar als middel om tot daden te komen, het is een dialectiek van woorden EN daden. In de eerste plaats hoe het schema kan/mag gelezen worden, zo eenvoudig mogelijk om ons in de juiste sfeer te brengen.
Heden
In het eerste blok wordt het ‘heden’ weerspiegeld, het is een situatie die evolutionair gegroeid is. Deze evolutie zien we verticaal weerspiegeld, vertrekkend van een ‘geldloze’ maatschappij naar een samenleving waarin ‘speculatie’ voorbij gaat aan de economische logica van de traditionele markt. Hiertussen vinden we verschillende modules, deze modulaire opbouw resulteert in een toenemende complexiteit en de daarbij horende neveneffecten. Zowat elk maatschappelijk debat kunnen we hierin onderbrengen, het is als een vat vol conflict en uitingen van ongenoegen die het vertrouwen niet gunstig stemmen, integendeel. Elke vorm van progressie wordt bedolven onder een stortvloed van soortgelijke berichten waardoor het alternatief moeilijk doorgang krijgt, de situatie is wat ze is.
Brainstorm (1)
In de eerste brainstormsessie voegen we biflatie volwaardig toe aan het debat, dit is – omwille van het EN/EN perspectief – onvergelijkbaar anders dan een eenzijdig inflatoire benadering. Als we deflatie radicaal toepassen dan blijkt dat we geld kunnen genereren uit de reeds bestaande geldhoeveelheid, dit maakt ons in de eerste plaats bewust dat er nooit een schaarste aan geld kan zijn. Deze stelling lijkt misschien ‘banaal’, het is net in deze schijnbare ‘banaliteit’ dat de conflictoverstijgende kracht van biflatie te vinden is, het brengt ons de ‘neutraliteit van geld‘ in herinnering. Deze radicale toepassing brengt ons tot een relativiteitstheorie die stelt: hoe hoger het deflatiecijfer, hoe meer geld we kunnen genereren uit de reeds bestaande geldhoeveelheid.
Toepassing
Deze eenvoudige wetmatigheid passen we toe op het schuldencomplex, een fijnafstemming die toelaat om met wiskundige precisie alle schulden te herleiden tot nihil zonder koopkracht- en/of kapitaalsverlies. Merk hierbij op, deze methode is niet vergelijkbaar met een traditionele ‘schuldsanering’, hierdoor komen we tot een ‘tabula rasa’. In relatie tot onze modulaire opbouw richt deze oefening zich tot het niveau ‘schulden traditioneel renteloos’, dit wil zeggen dat er niet meer kan uitgeleend worden dan dat er gespaard wordt (M2=S). Deze ‘hersenkraker’ resulteert in een aantal onthullende inzichten, de grondslag. (lees meer)
Brainstorm (2)
In de tweede sessie maken we een evolutionaire sprong naar het niveau ‘fractioneel bankieren, schijngeld’. We volgen dezelfde denkpiste maar met een verhoogde moeilijkheidsgraad, dit in lijn met de toenemende complexiteit zoals dat modulair gegroeid is. In deze oefening gaan we na of het technisch mogelijk is om (1) al het ‘schijngeld’ te materialiseren en (2) alle schulden te herleiden tot nihil. Het antwoord is positief waardoor elke vrees voor een ‘bankrun’ komt te vervallen. Althans, in theorie is dit mogelijk, in het verlengde nog tal van vragen maar niettemin wordt het maatschappelijke belang van biflatie in de schijnwerpers gezet. Ook deze ‘hersenkraker’ beschouwen we als een katalysator, het is een idee waardoor beproefde overtuigingen in vraag worden gesteld. (lees meer)
Vereenvoudiging
We horen het u al zeggen, waarom alles zo complex maken als het ook eenvoudig kan? Hiervoor bestaat een gefundeerde redenering die op zich dan weer eenvoudig is, dit is een kwestie van ‘omdenken’ en ‘doordenken’. Het ‘omdenken’ leidt ons ‘linea recta’ naar het economische grondbeginsel dat geld ‘neutraal’ is, tegelijkertijd is een ‘tabula rasa’ voor de schulden mogelijk. In het verlengde gaan we ‘doordenken’, dit is als wikken en wegen, integreren en (her)interpreteren waardoor de sierlijke eenvoud van biflatie nog transparanter wordt. Waar de omgekeerde logica met wiskundige precisie voldoende geld genereert in functie van het schuldencomplex, kunnen we hetzelfde realiseren door toevoeging van neutraal geld. In kwalitatief opzicht zien we een immens verschil met courante praktijken, mits correcte toepassing van biflatie doorbreken we het dogma ‘geld=schuld’ op een vreedzame manier. In het verlengde ontbloten zich opties met een haast ongeziene flexibiliteit, ons complex verhaal transformeert hierdoor naar een verbluffend eenvoudig verhaal. (lees meer)
Chaosdenken
In het beeld treffen we een aantal kernwoorden die naar de hedendaagse problematiek verwijzen, enerzijds een verwijzing naar ‘het waarom’ voor het algemene ongenoegen, anderzijds naar wat we ‘chaosdenken’ noemen. Chaosdenken betekent dat we verschillende modules met elkaar gaan mengen, een gegeven dat complexer gemaakt wordt door conflicterende doelstellingen die het ongenoegen voeden. Het is een zeer gevoelige dynamiek die zich voornamelijk afspeelt in het ‘heden’ en een verklaring geeft voor de ‘schizofrene turbulentie’ van het gangbare debat. Voor biflatie is dit een domper op de feestvreugde, hierdoor wordt eenvoud betrokken in een complex verhaal zonder dat progressie kan geboekt worden. Vanuit dit perspectief kan biflatie gezien worden als een ‘out of the box’ idee, het is immers nieuw en innoverend. In werkelijkheid kan het beter gezien worden als een ‘aha-erlebnis’, vooral de herinnering aan de ‘neutraliteit van geld’ is wat tot deze conclusie mag leiden.
Non-dialoog
En hier stopt het verhaal niet, met biflatie voegen we een extra dimensie toe aan het debat en dat kan leiden tot ‘non-dialoog’. Biflatie is een visionair idee waardoor we – quasi letterlijk – een sprong in de toekomst maken, hierdoor ontstaat vaak een ‘communicatiekloof’. Waar biflatie streeft naar herstel, eenvoud en transparantie lijken we hierdoor terug te hervallen in een gigantische complexiteit, om deze reden vergt biflatie dan ook een mentaliteitswijziging om dit alles helder te krijgen. Het grote voordeel is dat we kunnen beroepen op een immense schat aan nobel studiemateriaal waardoor de stelling ‘it’s all in the mind’ deskundig kan onderbouwd worden, het is als de spreekwoordelijke knop omdraaien. Als bewustwording kan dit tellen maar betekent het dan ook dat morgen onze problemen van de baan zijn? Op dit punt stoten we op een paradox, aandacht, ontvankelijkheid, (zelf)onderzoek en de bereidheid tot co-creatieve samenwerking zijn primaire voorwaarden om enig succes te kunnen boeken, dit is knap lastig temidden de ‘schizofrene turbulentie’ van het tijdsgewricht waarin we leven. Finaal, de menselijke keuze en het besluitvormingsproces staan hierin centraal, zolang biflatie ongekend blijft, zal het ook niet bemind kunnen worden. Hetzelfde geldt voor elk sociaal innovatief idee, met biflatie hebben we wel een middel dat de poort kan openen voor vele anderen.
De kracht van eenvoud
Kortom, biflatie mag dan principieel een eenvoudig verhaal zijn, het vergt naar onze mening nog een maatschappelijke ‘worsteling’ om de neutraliserende werking duidelijk te krijgen. Deze waarneming doet geen afbreuk aan ‘het waarom’ van biflatie maar net andersom, met biflatie kunnen we een antwoord bieden op tal van monetaire verzuchtingen waardoor een herstelproces zich veel sneller kan voltrekken. Maar wat eenvoud vermag, om al deze redenen denken we dat Einstein een punt heeft, de sierlijke eenvoud van biflatie wordt vaak versmacht door een complexiteit waarvoor het nu net een oplossing wil zijn, punt. Biflatie, it’s all in the mind, en daarmee ook de economische crisis. Het gaat derhalve niet om geld, geld is immers een sluier die we kunnen oplichten mits correcte toepassing van biflatie, een kwestie van normen, waarden en (financiële) ethiek.
(25) vorige
(27) ....