Het idee van een
'monetaire reset' is veelomvattend, in een geldgedreven maatschappij raakt het aan zowat elk aspect binnen de wereld waarin we leven. Anders gezegd, het gaat dus niet enkel om geld als dusdanig, het gaat vooral over hoe we onze samenleving als geheel organiseren, levensbeschouwelijke thema's worden dan ook niet uitgesloten. Als introductie hieronder alvast een aantal vingerwijzingen van verschillende pluimage, een collage met interessante links en weetjes.
De geldillusie van centrale banken
De valutaoorlog neemt nog steeds in hevigheid toe waarbij de Dollar de grote winnaar is en de euro de grootste verliezer. Aandelenbeleggers juichen een devaluatie toe want dit wordt als positief voor aandelen ervaren in die valuta. Helaas is dit een vorm van geldillusie want de winst op aandelen wordt voor een groot deel teniet gedaan door koopkrachtverlies. De Eurostoxx50, de crème de la crème van de Europese aandelen, is sinds medio 2014 gestegen met 12% echter de euro is gedaald met 21%. Ondanks de positieve opbrengst van aandelen levert de belegger dus toch ruim 9% koopkracht in. Als men dan ook nog bedenkt dat een belegger bijvoorbeeld slechts 50% van zijn vermogen belegd heeft in aandelen dan is het koopkrachtverlies nog veel groter. Nog groter is het koopkrachtverlies natuurlijk voor mensen die helemaal niet beleggen. De Europese consument is de grote verliezer van deze geldillusie.
http://www.dekritischebelegger.nl/econo ... le-banken/
Kennen dat, ondertussen miljoenen mensen economische nonsens wijsmaken alsof mensen verlengstukken zijn van de macht die het als een experiment zien om de bevolking wat te testen. Gewoon alles negeren en zonder schroom of normbesef deze tragische absurditeit cultiveren, wederom alsof er geen boek geschreven werd en ook dat continu trachten te verdonkeremanen omdat het te pijnlijk is om te moeten (h)erkennen. En dat noemen de heren de realiteit, zeg aub niets over de Rational Fools van Sen, die heeft z'n prijsje gekregen en op de kast gezet, verder is dat allemaal negeerbaar door het intellect van dienst. Vandaag wordt zelfmoord zelfs een aangename verfrissing voor velen, men ziet totaal geen verbanden tussen het ene en het andere, het is 'normaal' en voeding voor alweer een nieuwe studie die hetzelfde zal zeggen als de vorige. Het is als bezigheidstherapie, we blijven dan wel bezig maar de therapie slaat niet aan. Maar goed, ook de maatschappelijke auto-immuunziekte is geen ongekende materie, staat in de boekskes. Wat betekent socialisme, we hebben ons er noodgedwongen van moeten afkeren, het is immers geen socialisme maar een karikatuur.
Geld verliest z'n neutraliteit niet, er ontstaat enkel een koppeling in de psyche dat vervolgens zo'n absurde vormen aanneemt waardoor men de bevolking gaat wijsmaken dat er een tekort aan geld is. De psyche ligt natuurlijk totaal overhoop door nu mensen in te zetten om geld te produceren met als toevallig neveneffect producten, handig meegenomen is dat. Het zijn enkel de Rational Fools die zoiets durven verkondigen onder het mom van economische geletterdheid. Het is als economische blasfemie maar toch blijven ze zich op de borst kloppen dat ze er iets van begrepen hebben, inmiddels zo verstard dat ze het zelf niet eens doorhebben, het is als een tragisch wonder. Alle boeken en nobel studiewerk ten spijt, de platitudes aaneenrijgend alsof er een prijs mee gewonnen kan worden. En ja, de prijs is er, de totale verontmenselijking van de samenleving, strijdend tegen virtuele schuldenbergen die verdwijnen als je er nog maar naar kijkt.
Maar neen, de intellectuele dwazernij gaat verder, het lukt niet eens meer om debet van credit te onderscheiden. Wat een onwaarschijnlijke afgang voor het intellect dat pretendeert cognitieve vermogens te hebben, niets blijkt minder waar, de getuigenissen legio. Het enige dat hen rest is medemensen negeren, domineren, kleineren, folteren, bedriegen en onderdrukken, niets laat beterschap vermoeden, noch enige motivatie om het intellect aan te wenden in functie van het herstel. Maar goed, niets nieuws onder de zon, de plannen liggen op tafel en bedacht door mensen die wel bereid zijn geweest het verstand te gebruiken. Wat een flauwekul, zegt het intellect van dienst dat zich totaal onbewust en onwetend in de Grote Leugen blijft wentelen. We zijn experts in het cultiveren van een haast onwaarschijnlijke tragische absurditeit waarvan kinderen van zes denken dat het wel om een grap MOET gaan, toch blijkt dat niet zo te zijn.
Maar ook goed nieuws, we zijn creatief in het bedenken van innovatieve systemen in de vorm van cryptomunten, ergens diep in een mijn met virtuele cijfersloten die noodzakelijk blijken om ze te kunnen opgraven uit het niets. De verlossing leek nabij maar ook dat was van korte duur, opnieuw mismeesterd door dezelfde Rational Fools die er alweer een karikatuur van gemaakt hebben. De Rational Foolcoins, straks zullen ze verdampen door magische economische natuurwetten waar enkel God voor aansprakelijk kan gesteld worden. Het mysterie wordt grootser als blijkt dat die natuurwetten helemaal niet bestaan, het intellect heeft ze bedacht en is er vervolgens zo hard in gaan geloven dat het op wetenschap is beginnen lijken. Och kom, laat ons er nog wat mee lachen, het treft maar miljoenen mensen in hun welzijnsbeleving, het ware misschien beter te sterven dan deze folteringen nog langer te moeten aanzien. Geld komt uit het niets, zeggen ze.
De partij is een hedendaagse vorm van dictatuur. Het is het moderne instrument van de dictatoriale regering. De partij is de regering van een deel over het geheel. Omdat een partij geen individu is, creëert het een oppervlakkige democratie door de oprichting van vergaderingen, commissies, en propaganda via haar leden. De partij is niet een democratisch instrument, omdat het uitsluitend bestaat uit mensen die gemeenschappelijke belangen, een gemeenschappelijk inzicht, een zelfde cultuur hebben; of degenen die behoren tot dezelfde regio of hetzelfde geloof. Ze vormen een partij om hun doel te bereiken, leggen hun wil op, of breiden hun overtuigingen, waarden en belangen uit naar de samenleving als geheel. Een partij heeft tot doel om macht te veroveren onder het mom van de uitvoering van haar programma. Democratisch gezien, zou geen partij een heel volk mogen beheersen, welk bestaat uit een diversiteit van belangen, ideeën, temperamenten, regio’s en overtuigingen. De partij is een dictatoriaal instrument van de overheid dat diegene met gemeenschappelijke visies of belangen in staat stelt om het volk als geheel te regeren. Binnen de gemeenschap vertegenwoordigt de partij een minderheid.
http://www.boublog.nl/2011/09/28/het...-nederlands-3/
Nu het eindspel in de Griekse tragedie is ingezet, is het stilaan tijd om de olifant in de kamer te benoemen: waar zijn al die miljarden euro’s heen? Niet naar het Griekse volk, blijkt. De cijfers doen duizelen. In 4,5 jaar tijd werd bijna 250 miljard euro in Griekenland gepompt. Nooit eerder kreeg een land zoveel krediet in zo een korte periode. De vraag waar al dat geld is beland, is dan ook normaal. Maar het is zoals met een olifant in een kamer: iedereen weet dat hij er staat, maar niemand wil het erover hebben.
De officiële uitleg luidt dat Griekenland ‘de voordelen van de Europese solidariteit’ ondervond. De Spaanse minister van Economie, Luis de Guindos, stelde onlangs: ‘Griekenland kreeg 210 miljard euro, waarvan 26 miljard van Spanje. Dankzij dat geld kon het de overheidsdiensten draaiende houden.’ Volgens De Guindos, kandidaat-voorzitter van de Eurogroep, garandeerde de Europese solidariteit dat de ‘dokters, de politiemannen en de gepensioneerden’ nog betaald konden worden. Dat klinkt mooi, maar is verre van waar. Onderzoek heeft uitgewezen dat slechts 27 miljard euro van het omvangrijke reddingspakket bij de Griekse staat en dus de bevolking is terechtgekomen. Dat is amper 11 procent van het pakket. Sterker nog. Sinds 2013 krijgt Griekenland geen rooie duit meer binnen. De cijfers zijn bekend, maar duiken maar zelden op. Ze vormen een soort undergroundversie van de Griekse redding, die maar moeizaam gehoor vindt.
De reden waarom de officiële versie van de solidariteit wordt doorgeduwd, is simpel: het klinkt politiek beter om te zeggen dat je solidair bent met een land en zijn inwoners, dan dat je moet zeggend dat je uiteindelijk alleen maar de financiële instellingen hebt gered.
http://www.tijd.be/opinie/algemeen/Waar ... 8-7765.art
Het Chicago Plan Revisited (IMF) voorziet een aantal op zich kleine structurele wijzigingen aan het systeem, te herleiden tot een aantal kernpunten:
- drastische verlaging van overheidsschulden
drastische verlaging van private schulden
eliminatie risico op bankruns
betere controle over cycli van hoog- en laag conjunctuur[/list:u]Het plan dient als benchmark en kan verfijnd worden, dit alles is een kwestie van menselijke keuzes en het daadwerkelijk toepassen van de vele opties die tot onzer beschikking staan. Specifiek voor de schulden zijn er verschillende varianten technisch denkbaar:
- deflatie (cfr financiële relativiteitstheorie)
kwantitatieve verruiming (cfr neutraliteit van geld)
reverse debt system (cfr reverse engineering)[/list:u]Net omwille van al deze mogelijkheden is het 'Griekse Debat' geen economisch debat maar slechts machtsvertoon (onwetendheid?) waarbij de bevolking de dupe is, en dit gaat veel verder dan Griekenland. We houden ook rekening met verzachtende omstandigheden maar dat wordt onhoudbaar aangezien al deze informatie gekend is, het staat immers vrij ter beschikking op internet. De besluitvormingstheorie van Herbert Simon kan helpen om hier een beter begrip over te vormen.
- de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen;
de alternatieven die hij kent, kan hij niet alle simultaan vergelijken.
als gevolg van de eerste twee axioma’s zal men niet het optimale alternatief kiezen.
de mens beschikt over een set routineacties
deze routineacties bestaan alle los van elkaar
elk probleem wordt simultaan met het bestaande doel en middelen beschouwd
als gevolg van 4 en 5 zal 2 pas in werking treden als routineacties niet meer volstaan
[/list:u]Anders gezegd, er is werkelijk geen reden tot paniek maar regeringsleiders cultiveren deze paniek wel. Het element van beperkte rationaliteit (cfr gebrek aan kennis en cognitief vermogen) zit hierin verweven wat leidt tot termen zoals 'Rational Fools' waarover Amartya Sen sprak, Nobelprijswinnaar. Vele anderen zeggen hetzelfde maar die informatie wordt veel minder gedeeld in 'mainstream' media. Hopend dat deze reactie voldoende is om het verder te dragen en/of uit te diepen.
Trolling
Wetenschappers ontdekken steeds meer over het fenomeen online trolling. Hoewel slechts een klein deel van internetgebruikers aan trolling doet, heeft dat kleine groepje veel invloed op hoe de rest online debat ervaart en zelfs op hoe informatie wordt verwerkt. Onderzoekers van de Universiteit van Manitoba doken daarom in de psyche van zelfverklaarde trollen en ontdekten een sterk verband met persoonlijkheidsstoornissen.
Slechts 5,6 procent van de deelnemers aan het onderzoek gaf aan trollen plezierig te vinden, tegenover 41,3 procent van de respondenten die het liefst helemaal geen online discussies wilde aangaan. Opmerkelijk was dat er een significant verband werd gevonden tussen trollengedrag en narcistische, manipulatieve, psychopatische en sadistische eigenschappen. Ook werd een relatie zichtbaar tussen bovenstaande eigenschappen (narcisme uitgezonderd) en de hoeveelheid tijd die iemand, per dag, doorbracht aan het reageren op internet. Over het geheel genomen was de correlatie tussen sadisme en trollinggedrag het sterkst.
http://www.joop.nl/nieuws/studie-intern ... sychopaten
Gaston Bachelard stelde dat de geschiedenis van de wetenschap gekenmerkt wordt door een confrontatie met epistemologische obstakels, die de vooruitgang van het denken verhinderen. Deze worden niet opgeworpen door de complexiteit van de wereld of de beperkingen van de mens, maar door de manier waarop wordt gedacht. Voorbeelden bij Bachelard zijn onder meer het 'animistisch obstakel' of het 'substantialistisch obstakel'. Beide komen bijvoorbeeld voor als men de geschiedenis van de kennis over vuur en warmte bekijkt. Men was in vroegere periodes geneigd vuur op te vatten als iets levends of op zoek te gaan naar een soort diepere essentie van het vuur. Dit laatste was bijvoorbeeld het geval bij de theorie van warmtevloeistof. Op het moment van een breuk worden deze onbewuste belemmeringen voor het wetenschappelijk denken overwonnen en is wetenschappelijke kennis van het object mogelijk.
Voor Bachelard werd wetenschappelijkheid dan ook gekenmerkt door een epistemologische breuk met het alledaagse denken, dat juist gekenmerkt wordt door zulke imaginaire beelden en metaforen die het denken sturen. In die zin zette hij zich af tegen denkers uit zijn tijd als Émile Meyerson die het wetenschappelijk denken zagen als een verlengde van het alledaags denken. In La valeur inductive de la relativitée (1929) zette Bachelard zich zo al bijvoorbeeld af tegen zo'n interpretatie van de relativiteitstheorie. Voor Bachelard was deze theorie geheel verschillend van al het voorgaande en moest dan ook getypeerd worden als een breuk.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Epistemische_breuk
In een wereld vol problemen is de moeilijkste taak aandacht krijgen voor oplossingen