In het kort
Een mens hoeft echt geen raketwetenschap gestudeerd te hebben om de arbeidsmallemolen te begrijpen. Het streven naar monetaire winst is een positieve stuwkracht om versneld welvaart op te bouwen. Wie het spel het best speelt verwerft aanzien en geldelijke macht, het laat toe om anderen op te slokken en wereldberoemd te worden. Het opdrijven van de efficiëntie en automatisering maakt dat we steeds meer mensen kunnen vervangen door robotten, zij belanden in de pot van de werklozen. Recycling, via een systeem van arbeidsbemiddeling trachten we de gedupeerden terug in het arbeidscircuit te pompen. We kunnen niet zeggen dat het spel ons niet bezighoudt, sociaal leeft bij de gratie van a-sociaal. U kan er zelf nog wat bij bedenken en vergeet vooral het migratiebeleid niet in rekening te brengen. Alles past op een bierviltje.
En maar lachen
Visionairen hebben de vreemde neiging om vooruit te zijn op de tijd, het enige dat ze doen is prognoses maken op basis van logisch boerenverstand. In het beste geval prijzen we hen omwille van hun fantasierijke geest, in het andere geval lachen we met hun naïviteit. Het ontbreekt hen aan realisme, zeggen we. Zo herinneren we Keynes en z’n verloren paradijs, de man had destijds geen computer maar toch bedacht hij dat een werkweek van (+/-) 15 hr haalbaar moest zijn. Inmiddels vliegen we naar Mars om water te halen maar werkloosheid blijkt een haast onoplosbaar probleem. En maar lachen, voor wie zich nog in een comfortzone bevindt, valt het allemaal wel mee.
Zware tol
Vandaag betalen we de tol voor al het gelach. Elke vorm van logisch boerenverstand doven we in de kiem en vervolgens verklaren we depressie tot DE ziekte van de 21ste eeuw. Ook hierin vinden we logica, niet waar? En erger, we gaan vandaag niet minder kunnen werken maar terug meer, het is regressie ten top. Simpel gaat het zo: de vrucht van onze arbeid beschouwen we als een kanker en net hierdoor cultiveren we kanker, elk normaal denkend mens krijgt er een punthoofd van. De remedie is eenvoudig: verdeel arbeid in functie van wat we denken nodig te hebben, punt. Ook dat past op een bierviltje, zoek de zeven verschillen.
Bijna vergeten
Met boerenlogica is alles eenvoudig en logisch, stel deze remedie voor aan politiek en je begint te denken dat je van een andere planeet komt. Het antwoord van politiek is dermate complex dat je begint te twijfelen aan je gezond verstand, hoe dom kan je niet zijn? Maar hier laat je het natuurlijk niet bij, je begint te studeren en finaal kom je uit bij dat waarvan je vertrokken was. Alweer eenvoudig, boerenlogica. Het studiewerk werpt wel z’n vruchten af, je begrijpt nu veel beter waarom het antwoord van politiek altijd zo complex is. Je zou het bijna vergeten, er zijn wat monetaire obstakels waardoor logische dingen niet meer normaal geacht worden. Het geeft te denken, we zijn geen loonslaven maar systeemslaven. Het is alsof we onder hypnose leven en we vergeten simpelweg om er eens ernstig over na te denken. We lezen het nochtans in de boekjes, it’s all in the mind? Nu, vergeten is mogelijk, net zoals herinneren.
En dan komt het
Met biflatie kunnen we heel wat van die monetaire obstakels oplossen, een kwestie van denken en doen. Een collage in een notendop. Met biflatie kunnen we het schuldencomplex herleiden tot nihil door gebruik te maken van het monetaire systeem. Het schuldencomplex is een balk in het mondiale oog, voorbij aan deze mijlpaal is er nog veel meer mogelijk. In het verlengde kunnen we denken aan ideeën zoals de voorwaardelijke lotto en het herstel van de koopkrachtpariteit. Technisch gezien is er geen restrictie om dit te verwezenlijken, dit is een kwestie van (politieke) besluitvorming en (financiële) ethiek. Anders gezegd, door het wegnemen van deze monetaire obstakels komen we op het spoor van Keynes’ wereldbeeld, een kwestie van evolutionaire logica en visieverruiming.
Mallemolen
Vandaag staan we voor een aantal zwaarwichtige keuzes. Het is kiezen voor de mallemolen of het herstel van onze economie, we zijn de mens in het verhaal vergeten. Het kind met het badwater weggooien lijkt ons ook geen goede zaak, wat rest is het water verversen. Met biflatie kunnen we rechtzetten wat scheefgetrokken werd en ook dat is eenvoudig te begrijpen. De slinger is doorgeslagen en we hollen mens en milieu steeds verder uit, een cultureel maatschappelijke correctie is dan aan de orde. Economie is altijd een kwestie van evenwicht, een kwestie van logisch boerenverstand. Wat ontbreekt er nog? Gaan we nu zeggen dat het allemaal zo simpel niet is? Of maken we ons snel uit de voeten door ons te verankeren aan het belangensyndroom? Hallo, is daar iemand?
https://biflatie.nl/artikelen/maatschap ... allemolen/