Hard labeur
Als het goed is zijn we inmiddels verzadigd. De stortvloed aan stereotiepe berichtgeving laat desinteresse ontstaan, net op dit punt is het zaak om wakker te worden. In het andere geval lopen we het risico om slachtoffer te worden van een tragisch absurd menselijk drama. Niet voor de eerste keer maar een volgende keer, de geschiedenis staat op het punt zich te herhalen. Ja, dit gaat over u, wij en zij, ons allen. Laat ons dit eenvoudig houden, er wordt ons gevraagd om solidair allerhande schuldenbergen weg te werken. Of dit nu gaat over private- of overheidsschulden is niet relevant, het is hard labeur met veel kopzorgen om deze opdracht te vervullen.
Brainstorm
Het is onthutsend, wie zich ontfermt over deze problematiek komt vrij snel tot de ontnuchterende vaststelling dat al dat harde labeur volstrekt onnodig is. En dit is geen stelling in de marge, ieder van ons kan dit onderzoeken om zichzelf daarvan te overtuigen, geloof aub niets zomaar. De verbazing wordt grootser als blijkt dat meerdere opties mogelijk zijn, op deze manier komen we zowaar tot een luxeprobleem. Het wordt nu kiezen tussen verschillende opties en sterker, ook een combinatie is mogelijk. Zonder in detail te gaan, drie opties die aantonen waarom dat harde labeur niet noodzakelijk is. Jawel, dit gaat over biflatie, het is eenvoudiger dan u denkt.
Fundamenteel
We hebben het al vaker gezegd, ons probleem is fundamenteler dan het oppervlakkige debat laat vermoeden. Veel dialogen verzanden in een aantal stereotiepen, de ‘elite’ en ‘belangen’ zijn DE stopwoorden bij uitstek. Denkt u even mee, wat wordt er dan gezegd? Het is bijna onwaarschijnlijk, het is als zeggen dat er geen probleem is maar plotsklaps vinden we ons eigen belang niet meer zo belangrijk. We hangen dat belang rustig aan de haak en vervolgens gaan we de elite aanklagen omdat ze onze belangen schaden, punt. Erich Fromm merkte dit eerder al op, we hebben angst voor vrijheid. Uiteindelijk lijkt het op een leuk onderonsje, als jij de duivel speelt dan doe ik alsof ik tegen je ben maar stop aub niet, ik zou me zonder jou plots eenzaam kunnen voelen. Horror vacui? At the end a simple question remains, who’s fooling who? We noemen het realisme en vinden het normaal, het is als bezigheidstherapie maar de therapie werkt niet.
Hier stopt het niet
Het doorzien van bovenstaande denkcluster is al een hele opgave, jammer genoeg stopt hier het verhaal niet. De beste manier om oplossingen op een zijspoor te zetten is door ze te betrekken binnen een ander denkkader, net zoals het mengen van verschillende denkkaders elke progressie in de kiem versmacht. Wat bedoelen we? Economie is een systeem met modules, het begint bij de basis zonder schulden om te eindigen bij zuiver speculatieve elementen die geen economische logica meer herbergen. Elke module heeft haar eigen interpretatieregels, het mengen van al deze modules maakt – zonder nauwgezette aandacht – dialoog vrijwel onmogelijk. Gelukkig gaat het hier niet om geld, dat is alvast een aangename verfrissing. Het staat in de boekjes, veel woorden wil niet altijd zeggen dat we communiceren, we kunnen ook eindeloos langs elkaar heen praten.
Hou er aub mee op
En alsof het nog niet genoeg is, oplossingen zijn in kwalitatieve zin van een andere orde en vereisen een andere manier van denken. Gooi dit alles op een hoopje en we hebben een verklaring voor dat wat we een ‘economische crisis’ plegen te noemen. Enkel lezing van deze paragrafen volstaat om te hopen dat reïncarnatie niet bestaat, je wil hier niets mee te maken hebben, ook volgende keer niet!!! Het zou betekenen dat we onze hersenen moeten gebruiken, dan maar liever niet en we berusten in onze ellende. In het verlengde leggen we de oplossingen in de schuif en verankeren ons terug aan de elite en het belangensyndroom, daar kunnen we tenminste wat mee. Of weet je, politiek is ook een optie, loop daar eens langs. Veel succes.
Nog erger
Op regelmatige basis verkiezen we politiekers waarvan we denken dat ze best onze belangen zullen verdedigen, op zich niets mis mee. Echter, het zal u beslist al zijn opgevallen dat politieke partijen alsmaar in de clinch liggen, daarenboven komen ze met verhalen die geen economische rechtsgeldigheid kennen. Hoe weten we dat? Het staat hierboven, we hebben drie verschillende opties om alle schulden te herleiden tot nihil op een louter technische manier. Et alors? En dat is niet omdat wij dat zeggen, antwoorden en oplossingen staan gewoon op internet te blinken, gratis. Hoezo, politiek dient het belang van de bevolking? Toch wel, als jullie belastingen betalen dan zullen wij een aantal jaar over problemen nadenken, oplossingen nemen we in beraad voor de volgende legislatuur. Maar … verstomming alom, volgende keer beter. Ironie is de taal van het modernisme en we lachen ons te pletter, straks mogen we dat gepletter letterlijk nemen. We hadden het wel zien aankomen, achteraf zal niemand dat ontkennen.
Interpretatie
Hoe dienen we dit alles nu te interpreteren? De beste manier is om politiek hierover te interpelleren, dialoog in milde overreding is immers wat een democratie typeert. Als politiek er zin in heeft, we staan nog steeds open voor volwassen dialoog opdat we er samen iets van kunnen maken. Veel weten we niet, we weten wel dat heel die schuldenheisa een maat voor niets is. Hoeveel mensen worden hierdoor getroffen? Kom eens met een oplossing? Wat betekent elementair fatsoen? Schuld, een tragisch absurd menselijk drama, punt.
