De knop omdraaien
Het RDS is een sociaal innovatief concept waarbij alle schulden tot nihil herleid worden zonder koopkracht- en/of kapitaalsverlies, in deze zin onvergelijkbaar anders dan een schuldsanering. Daarenboven, het RDS ontkoppelt de schuldrelatie in die zin dat het ‘aflossen’ van schulden afzonderlijk geschiedt van de ontvangst van de openstaande vorderingen. Deze dynamiek mag in eerste instantie als ‘vreemd’ in de oren klinken, het genoopt wellicht enige reflectie maar finaal getuigend van een eenvoud die ons niet onberoerd kan laten. Uitspraken zoals ‘de knop omdraaien’ en ‘het zit in kleine dingen’ winnen hierdoor aan waarachtigheid, niet enkel in woord maar praktisch toepasbaar.
Economische nonsens
Het RDS maakt gebruik van een ‘achterpoortje’ waarbij schulden worden afgeboekt naar het zogeheten ‘niets’, dit gebeurt via het ‘eigen vermogen’. Voor de schuldenaar is hiermee de ‘klus’ geklaard, de schuldeiser boekt op zijn beurt de vordering naar een ‘sociaal duurzame kas’. Het RDS is een middel dat het herstel van onze economie faciliteert en wijkt af van de huidige systeemconfiguratie door terug in herinnering te brengen dat geld a priori neutraal is. Dit economische grondbeginsel stelt dat er in essentie nooit een tekort aan geld kan zijn in een economie. Elke (politieke en andere) maatregel die gebaseerd is op schaarste aan geld, kent derhalve geen economische rechtsgeldigheid.
Reverse engineering
Het RDS richt zich specifiek tot het ‘schuldencomplex’ en biedt een eenvoudige oplossing voor een complex maatschappelijk probleem, het opent een poort waardoor een volledig andere kijk op onze economie mogelijk wordt. Een aantal ‘vaste waarden’ worden dan ook in vraag gesteld, een vereenvoudigd model laat toe om hierin meer inzicht te verwerven.
In dit beeld wordt het bewijs geleverd dat een waarachtige ‘tabula rasa’ voor alle schulden technisch mogelijk is, er stellen zich dan ook een aantal indringende vragen over waarom het schuldencomplex onze samenleving blijft teisteren. In schril contrast met het RDS verliezen we gigantisch veel tijd in relatie tot deze schulden, al deze tijd zouden we dan ook zinvoller kunnen benutten. Anders gezegd, als we het economische herstel tot doel stellen dan lijken we ons doel flagrant te missen door ons te blijven conformeren aan de huidige systeemconfiguratie.
Sociale impact
De sociale impact is immens, op deze manier wordt het makkelijk te begrijpen dat we ‘slaaf’ zijn van een systeem dat we zelf in stand houden, hieruit volgt dan ook de term ‘auto-immuun ziekte’. En dit is geen veroordeling maar een ontnuchterende vaststelling die ieder van ons zelfstandig kan maken, in hoeverre zijn we ons hiervan bewust en wat kunnen we hieraan doen? Anders gezegd, als we mensenrechten en ethiek nog enige waarde willen toekennen, spoort deze bewustwording aan tot het nemen van onze verantwoordelijkheid, in het andere geval kan ons ‘schuldig verzuim’ verweten worden.
Auto-immuniteit
Spreken over ‘schuldig verzuim’ is op z’n zachtst gezegd een zware aantijging, het wekt op z’n minst een gevoel van onbehagen aangezien we worden aangesproken op ons geweten en morele verantwoordelijkheid. Hoe dienen we dit te interpreteren en kunnen we ook verzachtende omstandigheden inbrengen om deze zware aantijging te milderen? En wat als we een billijke verklaring kunnen vinden, in hoeverre ontlast het ons van het nemen van onze verantwoordelijkheid? En stel wat we hier inderdaad onwetend over waren en er toch niets aan doen, kan ons dan alsnog ‘schuldig verzuim’ verweten worden? Al deze vragen ontkiemen vrijwel spontaan wanneer we kennis nemen van het RDS, gezien de sociale impact verdienen ze dan ook al onze ontvankelijkheid en aandacht. Het RDS stelt ons op deze manier voor een aantal zwaarwichtige keuzes, een keuze die een impact heeft op heel onze samenleving, wereldwijd.
Tussen de oren
Op dit punt beland komen we in aanraking met de werking van de menselijke psyche, wat begint met een schijnbaar simplistisch boekhoudkundig trucje krijgt hierdoor een leven met een magnitude van wereldformaat. Zonder hierover een naslagwerk te willen schrijven, lijkt het er zeer sterk op dat de huidige systeemconfiguratie ons dermate conditioneert dat we ons niet eens bewust zijn van hoe we vooral onszelf gevangen houden. Op deze manier komen we op het spoor van Einstein die stelde dat de mensheid haar problemen niet opgelost krijgt binnen hetzelfde denken dan waarin ze veroorzaakt worden. De logische vraag stelt zich dan ook of het mogelijk is om onze manier van denken dermate te veranderen opdat een sociaal duurzame modus operandi zich kan nestelen in onze samenleving. Of, in het andere geval, blijven we auto-immuun voor het RDS dat ons kan verlossen van een schuldenberg die ons ketent en tekent?
Onderzoek
Gezien de zwaarwichtigheid van deze kwestie wordt het zaak om dit in alle ernst te beschouwen, we nodigen dan ook graag uit tot nader wetenschappelijk onderzoek. Welke argumenten kunnen we vinden om het RDS niet als sociaal alternatief in overweging te nemen en met welke impact? In hoeverre spelen psychische afweermechanismen een rol in dit proces, hoe gaan we hiermee om en diens meer. Het RDS leent zich voor een dergelijk onderzoek dat op verschillende manieren kan georganiseerd worden. Kennisdeling, creativiteit, flexibiliteit, brainstorming, bewustwording en transformatie kunnen hier als sleutelwoorden gezien worden. De economische crisis helpt hierbij, het dwingt ons immers om na te denken over onze gezamenlijke toekomst. Zelfonderzoek heeft alvast geleid tot een generaliserende oriëntatie, dit mag bruikbaar geacht worden voor het onderzoek, het geeft alvast richting zonder vooringenomenheid te willen induceren.
(16) vorige
(18) volgende