Na correcte integratie het Reverse Debt System openen zich steeds meer perspectieven om onze economie te herstellen, in dit topic gaan we dieper in op de zogeheten koopkrachtpariteit. Om niet verstrikt te raken in een gigantisch kluwen en ingewikkelde berekeningen, beperken we ons tot de naakte eenvoud. Het kwalitatieve idee primeert immers op de praktische uitwerking, hiervoor kunnen we beroep doen op de expertise van velen. We openen met wikipedia.
Wikipedia
Koopkrachtpariteit (KKP) wordt ook wel aangeduid met de Engelse term "purchasing power parity" (PPP). Het is een manier om de koopkracht van twee landen te vergelijken. De wisselkoers op de financiële markten wordt in belangrijke mate bepaald door de prijzen van de op de wereldmarkt verhandelde goederen en diensten, maar dit is vaak een heel ander pakket van goederen en diensten dan dat wat de mensen in het dagelijkse leven consumeren. Het inkomen per hoofd in dollars kan daarom een sterk vertekend beeld geven van de werkelijke koopkrachtverhoudingen. De rijkdom van relatief rijke landen wordt hierdoor over het algemeen sterk uitvergroot, evenals de armoede van relatief arme landen. De mensen in de arme landen consumeren namelijk veel goederen en diensten die ter plaatse, met de lage arbeidskosten van die landen, geproduceerd worden, zodat de kosten van levensonderhoud hier (over het algemeen: er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen) veel lager zijn dan in rijke landen. Zo bedroeg, bijvoorbeeld, in China het inkomen per hoofd tegen de officiële wisselkoersen 1400 dollar, terwijl dit in koopkrachtpariteit 6200 dollar zou zijn (vergeleken met het Amerikaanse prijspeil). Omgekeerd bedraagt het inkomen per hoofd in Japan tegen de officiële wisselkoers 37.600 dollar, terwijl dat in koopkrachtpariteit slechts 31.400 dollar zou zijn (vergeleken met het Amerikaanse prijspeil).
Verwrongen beeld
Vroeger werd in de economische literatuur bijna uitsluitend cijfers van het inkomen tegen de officiële wisselkoers gebruikt, hetgeen vaak een verwrongen beeld gaf. Tegenwoordig gebruikt men steeds vaker cijfers op basis van koopkrachtpariteit. Dat is niet altijd een verbetering. Wanneer het gaat om vergelijking van de invloed op de wereldmarkt, zijn de cijfers tegen officiële wisselkoers namelijk relevanter. Bovendien kan er verwarring optreden als niet heel duidelijk wordt aangegeven op welke grondslag de voor een vergelijking gebruikte cijfers berusten. Een versimpelde versie van de koopkrachtpariteit is de Big Mac index van The Economist. (einde citaat)
Synchronisatie
In praktijk vinden we veel voorbeelden van de Big Mac Index, kleurrijk en iets technischer van aard. Deze vereenvoudigde voorbeelden volstaan ruimschoots om de dynamiek ervan te begrijpen, binnen het brede spectrum van een monetaire reset is ook dit een belangrijk aspect. Finaal is dit eenvoudig te begrijpen, de prijs van een Big Mac wordt vergeleken per land, afgezet tegen een referentieprijs die 100% weerspiegeld, in dit geval de USD. Op dezelfde manier kunnen alle prijzen met elkaar vergeleken worden. De synchronisatie van de koopkrachtpariteit wil eenvoudig zeggen dat we de levensduurte in alle landen op hetzelfde niveau brengen, een kwestie van financiële ethiek en co-creatieve samenwerking. Er zijn verschillende scenario's mogelijk, om niet te verzanden in de complexiteit van verschillende valuta's is het raadzaam om simultaan een wereldmunt in te voeren, ook een element binnen de monetaire reset. Pro memorie, de invoering van een wereldmunt betekent dat we de zogeheten 'valuta-oorlog' overstijgen, ook hierdoor komt tijd vrij om anders te benutten. Deze mondiale synchronisatieoefening faciliteert bij de implementatie van een sociaal duurzame samenleving, dit kan in versneld tempo gerealiseerd worden mits een deugdzaam monetair beleid. Een beeld zegt meer dan duizend woorden:
Geldonafhankelijkheid
Stilaan maar zeker wordt het duidelijk dat onze geldgedreven wereld evolutionair achterhaald is, het is immers niet geld dat ons gelukkig maakt maar een leven in welzijn, duurzame menselijke vooruitgang is dan ook het doel. Op de vraag of voor een dergelijke synchronisatie geld genoeg is, mag het antwoord inmiddels duidelijk zijn. Een monetaire reset herbergt tal van opties dat ons ongekende mogelijkheden biedt, de neutraliteit van geld zegt immers dat er nooit een schaarste aan geld kan zijn. Sowieso, waar ook ter wereld, een baksteen blijft een baksteen en de energie die nodig is om een huis te bouwen is ook hetzelfde, er is economisch gezien dan ook geen reden om dat op verschillende manieren te prijzen. Het verschil tussen 'monopoly' en 'sociaal duurzaam' mag ook hier tot uiting komen, het leidt ons tot een wereld die onvergelijkbaar anders is waarbinnen een andere modus operandi gangbaar is. Het stemt tot denken of het 'monopolyspel' hier nu het slechte of het goede nieuws is, langs de ene kant heeft het ons in versneld tempo welvaart en mondialisering gebracht, langs de andere kant blijkt nu dat het spel z'n doel voorbij geschoten is. Tenzij mensenrechten geen waarde kennen, valt het niet te betwisten dat we als mensheid nog veel beter kunnen, een kwestie van co-creatieve samenwerking en een aangepast monetair beleid.
Mondialisering
Het conceptuele idee om alle prijzen te synchroniseren lijkt binnen het hedendaagse denkkader misschien een onmogelijke opdracht, dit is enigszins begrijpelijk. Immers, binnen het 'monopolyspel' is het in stand houden van prijsverschillen een doelstelling op zich, op deze manier ontstaan tal van opportuniteiten om meer monetaire winst te derven. Dit verhaal wordt totaal anders wanneer we aandacht krijgen voor dieperliggende evolutionaire processen. Als benchmark citeren we graag uit een boek van Ervin Laszlo, de titel 'Het Chaospunt' verwijst naar een evolutionair omslagpunt in de menselijke geschiedenis. Anders gezegd, een monetaire reset betreft veel meer dan een handig boekhoudkundig trucje, het is daarentegen een attractor die faciliteert in een globaal transformatieproces. Ter getuigenis.
Kruiskatalytische cycli
Iedere nieuw gevormde sociaal-culturele organisatie omvat en integreert de vroegere vormen en transformeert deze gedeeltelijk. Dit leidt tot een nieuw en hoger systeemniveau waarbinnen de eerdere systemen functionele subsystemen vormen. De totstandkoming van hogere ‘suprasystemen’ ten gevolge van de integratie van voorheen relatief autonome systemen (die voortaan als subsystemen fungeren) is in de systeemtheorie een bekend begrip. Zulke suprasystemen ontstaan als gevolg van het creëren van ‘hypercycli’ waarin de subsystemen in elkaar grijpen onder invloed van cycli die elkaar wederkerig katalyseren : de zogeheten ‘kruiskatalytische cycli’. Hierdoor worden de subsystemen in toenemende mate afhankelijk van elkaar, terwijl het suprasysteem dat ze gezamenlijk vormen zijn structuur en autonomie verwerft. De met de Nobelprijs voor natuurkunde onderscheiden fysicus Manfred Eigen heeft aangetoond dat de vorming van suprasystemen onder invloed van auto- en kruiskatalytische cycli de grondslag vormt van de evolutie van alle levensvormen op aarde. In de rijke moleculaire ‘soep’ der oeroceanen werden kruiskatalytische cycli door de natuur verkozen boven andere vormen van samenhang, omdat ze in een turbulente omgeving stabieler waren dan ieder ander moleculaire organisatievorm. De fysisch chemicus en expert in thermodynamica Ilya Prigogine werd onderscheiden met de Nobelprijs nadat hij de wijze waarop kruiskatalytische systemen tot de evolutie van complexe systemen leiden had uitgewerkt.
Zichtbaarheid
Kruiskatalytische systemen zijn ook in de menselijke samenleving werkzaam. In de politieke sfeer kwamen uit steeds intensievere banden tussen nationale progressieve verschuivingen van nationaal naar internationaal voort, waaruit zich de wereldomspannende organisatievorm ontwikkelde. Er werden eerst internationale economische blokken als de Europese Unie en de Association of South-East Asian Nations gevormd die aansluiting vonden bij wereldomspannende en intergouvernementele organisaties. Samen trekken ze een aantal functies naar zich toe die vroeger het privilege waren van de nationale regeringen. In het bedrijfsleven heeft zich een overeenkomstige ontwikkeling voltrokken. Door middel van overnames, fusies, uitbesteding van taken en allerlei samenwerkingsverbanden creëerden ondernemingen die op lokaal niveau ontstonden vertakkingen op nationaal niveau, waarna ze zich verder vertakten tot multinationale of zelfs mondiale organisaties. Merknamen op de wereldmarkt staan model voor de hypercyclus die de verschillende groepen, divisies en bedrijfseenheden van de multinationale of mondiale onderneming samenbindt. (einde citaat)
Big Mac
Schijnbaar zijn we nu wat afgeweken van de koopkrachtpariteit, heimelijk hopen we echter dat uw volgende Big Mac heel anders mag smaken, met een extra dimensie van verzoening en harmonisatie, een smaak van hoop en vertrouwen die ons tot een menswaardiger wereld brengt. Smakelijk!!
(17) vorige
(19) volgende